Tanzania!

En toen gingen we eindelijk naar Tanzania. 's ochtends eerst een bezoek gebracht aan een soapstone fabriekje. Hier maken ze beelden en meer van dat soort dingen van een redelijk zacht soort steen. Leuk om te zien maar ze proberen je meteen weer een poot uit te draaien. Een man had een hartje gemaakt en wilde dat aan ons geven. Prima en we wilde hem er best iets voor betalen maar 5 euro, kom op zeg.

Nadat de bus nederlanders van Shoestring ook hier arriveerde (we worden helaas achtervolgd) gingen we snel verder richting de grens. Natuurlijk duurde het een tijdje voordat alle papieren ingevuld waren en we de grens over mochten maar uiteindelijk waren we dan in Tanzania. Nog een aantal uur rijden (wat hier overigens niet vervelend is want er is zoveel te zien langs de kant en overal staan zwaaiende kinderen en lopen kuddes koeien en schapen) kwamen we aan bij Lake Victoria. Een heel groot meer wat in Uganda, Kenia en Tanzania ligt. Heel erg mooi.

's middags gingen we, na het opzetten van de tenten in de brandende zon, een fiets tocht maken. Nou, ik weet dat je hier niet te veel moet verwachten maar een fiets mag best een werkende rem hebben toch? Dat bleek dus al teveel gevraagd want die van Louis blokkeerde al als je er naar keek (heel fijn dat het de voorrem was...) en versnellingen werkten ook niet. Toen Louis halverwege ook nog een lekke band kreeg en de gids alleen maar zei 'it's ok, it's ok' was de maat vol: hij kreeg de fiets met de lekke band en Louis die van hem (die toevallig...wel werkende remmen, versnellingen en fatsoenlijke banden had).

We gingen naar een vismarkt (je kunt je wel voorstellen hoe het ruikt als ze sardientjes aan het drogen zijn in de zon..) en uiteindelijk naar een weeshuis. We hadden nog kleurpotloden meegenomen en rekenkaartjes (die hergebruikt konden worden: een heel handig kado vonden wij) maar de leraar reageerde nogal lauwtjes met 'oh oke'. Hij zei nog net niet dat ie liever geld had maar daar kwam t wel op neer. Zo jammer dit. Je zou toch denken dat ze blij zijn met alles wat ze krijgen. Het is dat ik t niet meer mee naar huis wilde nemen maar anders had ik het liever ergens anders achter gelaten.

's avonds de zonsondergang in het meer gekeken en na het eten weer in de pub gezeten. Waar we het vocabulair van onze medereizigers hebben verreikt met termen als PLORK (wat in Canada een 'butherface' heet: everthing looks good, but-her-face. Die houden we erin! Zo leren wij ook elke dag bij). Gouda vinden ze ook fantastisch, al moeten ze nog wel oefenen op hun zachte G ;-)